ῥίν

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ῥῑν-
ονομαστική ἡ ῥίν αἱ ῥῖνες
      γενική τῆς ῥινός τῶν ῥινῶν
      δοτική τῇ ῥινῐ́ ταῖς ῥισῐ́(ν)
    αιτιατική τὴν ῥῖνᾰ τὰς ῥῖνᾰς
     κλητική ὦ! ῥίν ῥῖνες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ῥῖνε
γεν-δοτ τοῖν  ῥινοῖν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
Δείτε τον αρχαιότερο τύπο «ῥίς».
3η κλίση, Κατηγορία 'ῥίν' όπως «ῥίν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥίν < πιθανόν με υπόθεση τύπου ενικού «ῥίν» αντί για «ῥίς» από εσφαλμένη ανάγνωση (f.l.) του πληθυνtικού της, «ῥῖνες» [1]

Ουσιαστικό

ῥῑ́ν θηλυκό

Αναφορές
  1. Κατά το Liddell-Scott-Jones (δείτε το ῥίν στο ΛΟΓΕΙΟΝ)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.