ὑψηλότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ὑψηλότης αἱ ὑψηλότητες
      γενική τῆς ὑψηλότητος τῶν ὑψηλοτήτων
      δοτική τῇ ὑψηλότητῐ ταῖς ὑψηλότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ὑψηλότητᾰ τὰς ὑψηλότητᾰς
     κλητική ὦ! ὑψηλότης ὑψηλότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ὑψηλότητε
γεν-δοτ τοῖν  ὑψηλοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑψηλότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ὑψηλό(ς) + -της
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ καθαρεύουσα: Ὑψηλότης ⇘ νέα ελληνικά: Υψηλότης με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

ὑψηλότης θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.