ἐραστής

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἐραστής	οἱ	ἐρασταί
γενική	τοῦ	ἐραστοῦ	τῶν	ἐραστῶν
δοτική	τῷ	ἐραστῇ	τοῖς	ἐρασταῖς
αιτιατική	τὸν	ἐραστήν	τοὺς	ἐραστᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἐραστᾰ́		ἐρασταί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐραστᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἐρασταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἐραστής, ήδη τον 7ο αιώνα στον Αρχίλοχο < ἔραμαι, θέμα ἐρασ- + -τής, άγνωστης ετυμολογίας [1] → δείτε και τις λέξεις ἔρως και ἐράω

ἐραστής αρσενικό

που αγαπά κάποιον ή κάτι πάρα πολύ, που αισθάνεται πόθο γι' αυτό
※ τυραννίς χρῆμα σφαλερόν, πολλοὶ δὲ αὐτῆς ἐρασταί εἰσι (Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο 3 (Θάλεια).53.81)

ετυμολογικό πεδίο
ἐρασ-

με ἐρασ-

για το θέμα ἐρωτ- → δείτε τη λέξη ἔρως

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

ἐραστής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἐραστής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.