ἐράω

ἐράω < ἔραμαι

ἐράω - ἐρῶ, ιωνικός τύπος  ἐρέω

1. είμαι ερωτευμένος

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Λύσις, 204b

   Ὦ παῖ Ἱερωνύμου Ἱππόθαλες, τοῦτο μὲν μηκέτι εἴπῃς, εἴτε ἐρᾷς του εἴτε μή· οἶδα γὰρ ὅτι οὐ μόνον ἐρᾷς, ἀλλὰ καὶ πόρρω ἤδη εἶ πορευόμενος τοῦ ἔρωτος.

   Ιπποθάλη, γιε του Ιερώνυμου, δεν χρειάζεται πια να μου πεις αν αγαπάς κάποιον ή όχι· γιατί τώρα ξέρω ότι δεν αγαπάς απλώς, αλλά σ᾽ έχει κυριέψει ο έρωτας.

   Μετάφραση (1981): Νίκος Μ. Σκουτερόπουλος. Αθήνα: Εκδόσεις Καρδαμίτσα. @greek‑language.gr

2. επιθυμώ σφόδρα, ποθώ

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Συμπόσιον, 208e

   τοῦ γὰρ ἀθανάτου ἐρῶσιν.

   γιατί κατέχονται από έρωτα αθανασίας.

   Μετάφραση (2004): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη:Ζήτρος. @greek‑language.gr

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἑκάβη^w, στίχ. 996

   σῶσόν νυν αὐτὸν μηδ᾽ ἔρα τῶν πλησίον.

   Φύλαγέ το και μην ορέγεσαι τα ξένα.

   Μετάφραση (1994): Γιώργος Γεραλής, Αθήνα: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

   → δείτε παράθεμα στο ἔραμαι

3. κάνω εμετό, αδειάζω (δείτε πιο κάτω και στα ομώνυμα)

• ἔραμαι (ποιητικό)
• ιωνικός τύπος : ἐρέω

• ἀνεξεράω
• ἀνέραμαι
• ἀντεράω
• ἀντέραμαι
• ἐξεράω
• ἀπεράω
• κατεξεράω
• κατεράω
• μετεράω
• μετεξεράω
• συνεράω

• ἐράω: κάνω εμετό, βγάζω διάφορες εκκρίσεις, κενώ < ίσως από την λέξη ἔρα (γη) Πάντοτε σύνθετο (ἐξερῶ, κατερῶ, συνερῶ)
• αἰρέω, -ῶ και αἴρω

• ἐράω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐράω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.