ἐπίταξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπίταξῐς	αἱ	ἐπιτάξεις
γενική	τῆς	ἐπιτάξεως	τῶν	ἐπιτάξεων
δοτική	τῇ	ἐπιτάξει	ταῖς	ἐπιτάξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐπίταξῐν	τὰς	ἐπιτάξεις
κλητική ὦ!		ἐπίταξῐ		ἐπιτάξεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιτάξει
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιταξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἐπίταξις < ἐπιτάσσω + -ξις < ἐπί + τάσσω. Μορφολογικά, ἐπί- + τάξις.

ἐπίταξις θηλυκό

ἐπίταξις τοῦ φόρου: διακανονισμός της φορολογίας, φορολογική τακτοποίηση ή η φορολόγηση κατ' αναλογία

ἐπίταξις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἐπίταξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.