ἀνδριάς

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ἀνδριᾰντ-
ονομαστική ὁ ἀνδριάς οἱ ἀνδριάντες
      γενική τοῦ ἀνδριάντος τῶν ἀνδριάντων
      δοτική τῷ ἀνδριάντῐ τοῖς ἀνδριάσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν ἀνδριάντᾰ τοὺς ἀνδριάντᾰς
     κλητική ὦ! ἀνδριάς ἀνδριάντες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀνδριάντε
γεν-δοτ τοῖν  ἀνδριάντοιν
Και αττικός τύπος ἀνδριᾶντος
3η κλίση, Κατηγορία 'ἱμάς' όπως «ἱμάς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀνδριάς < ἀνδρίον, υποκοριστικό του ἀνήρ (γενική ἀνδρός). Ήδη τύπος οργανικής πληθυντικού στη μυκηναϊκή 𐀀𐀇𐀪𐀊𐀠 (a-di-ri-ja-pi *ἀνδριᾱφι).[1]

Ουσιαστικό

ἀνδριάς αρσενικό

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.