ἀναρθρία

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀναρθρίᾱ αἱ ἀναρθρίαι
      γενική τῆς ἀναρθρίᾱς τῶν ἀναρθριῶν
      δοτική τῇ ἀναρθρίᾳ ταῖς ἀναρθρίαις
    αιτιατική τὴν ἀναρθρίᾱν τὰς ἀναρθρίᾱς
     κλητική ὦ! ἀναρθρίᾱ ἀναρθρίαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀναρθρίᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ἀναρθρίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀναρθρία < αρχαία ελληνική ἄναρθρος + -ία < ἀν- στερητικό + ἄρθρον < ἀραρίσκω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂er-

Ουσιαστικό

ἀναρθρία θηλυκό

  1. χαλάρωση των αρθρώσεων ή των μελών του σώματος
  2. (κατ’ επέκταση) ατονία

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.