ωρυγή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ωρυγή	οι	ωρυγές
γενική	της	ωρυγής	των	ωρυγών
αιτιατική	την	ωρυγή	τις	ωρυγές
κλητική		ωρυγή		ωρυγές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ωρυγή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὠρυγή < ὠρύομαι

ΔΦΑ : /o.ɾiˈʝi/

ωρυγή θηλυκό

δυνατή κραυγή, ουρλιαχτό
※ Σκοτάδι τόσο εκεί μπορεί να μην υπάρχει, θεέ μου, / στη νύχτα, στην απόγνωση των τόπων, / στο φοβερό στερέωμα, στην ωρυγή του ανέμου, / στὰ βλέμματα, στὰ λόγια τῶν ἀνθρώπων.(Κώστας Καρυωτάκης, Θέλω να φύγω πια από δώ)

ωρυγή

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.