ψυχρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ψυχρότης	αἱ	ψυχρότητες
γενική	τῆς	ψυχρότητος	τῶν	ψυχροτήτων
δοτική	τῇ	ψυχρότητῐ	ταῖς	ψυχρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ψυχρότητᾰ	τὰς	ψυχρότητᾰς
κλητική ὦ!		ψυχρότης		ψυχρότητες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψυχρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ψυχροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ψυχρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ψυχρό(ς) + -της

ψυχρότης θηλυκό

(ελληνιστική κοινή) η παγερότητα, η κρυάδα, το ψύχος στη συμπεριφορά ή γενικά ως κατάσταση
≠ αντώνυμα: θερμότης

ψυχρότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ψυχρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.