σύμφωνον

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ σύμφωνον τὰ σύμφωνᾰ
      γενική τοῦ συμφώνου τῶν συμφώνων
      δοτική τῷ συμφώνῳ τοῖς συμφώνοις
    αιτιατική τὸ σύμφωνον τὰ σύμφωνᾰ
     κλητική ὦ! σύμφωνον σύμφωνᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  συμφώνω
γεν-δοτ τοῖν  συμφώνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
σύμφωνον (ελληνιστική κοινή) < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου σύμφωνος (αρχαία ελληνική )

Ουσιαστικό

σύμφωνον, -ου ουδέτερο

  • (γραμματική) το σύμφωνο
    → χρειάζεται παράθεμα Διονύσιος Θράξ Τέχνη Γραμματική τα σύμφωνα

Ετυμολογία 2
σύμφωνον: αρχαίος κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

σύμφωνον

  1. αιτιατική ενικού, αρσενικού ή θηλυκού γένους του σύμφωνος
  2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του σύμφωνος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.