συνείδησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
συνειδησι-, συνειδησε-
ονομαστική ἡ συνείδησῐς αἱ συνειδήσεις
      γενική τῆς συνειδήσεως τῶν συνειδήσεων
      δοτική τῇ συνειδήσει ταῖς συνειδήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν συνείδησῐν τὰς συνειδήσεις
     κλητική ὦ! συνείδησῐ συνειδήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  συνειδήσει
γεν-δοτ τοῖν  συνειδησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνείδησις < θέμα συν-ειδ- όπως στο συνειδέναι του σύνοιδα + -ησις.[1] Μορφολογικά αναλύεται σε συν- + εἴδησις.

Ουσιαστικό

συνείδησις, -εως θηλυκό

Συγγενικά

Αναφορές
  1. συνείδηση - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.