συμπλοιοκτησία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συμπλοιοκτησία	οι	συμπλοιοκτησίες
γενική	της	συμπλοιοκτησίας	των	συμπλοιοκτησιών
αιτιατική	τη	συμπλοιοκτησία	τις	συμπλοιοκτησίες
κλητική		συμπλοιοκτησία		συμπλοιοκτησίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συμπλοιοκτησία < (συν) συμ- + πλοιοκτησία ή < συμπλοιοκτή(της) + -σία, μορφολογικά αναλύεται συμ- + πλοί(ο) + -ο- + -κτησία

συμπλοιοκτησία θηλυκό

(ναυτικός όρος, νομικός όρος) η από κοινού κυριότητα και εκμετάλλευση πλοίου από δύο ή περισσότερους συμπλοιοκτήτες [1]
↪ στην συμπλοιοκτησία έκαστος συμπλοιοκτήτης ευθύνεται κατά λόγον της μερίδας του επί του πλοίου

→ και δείτε τη λέξη πλοίο

συμπλοιοκτησία

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.