ρύμη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ρύμη	οι	ρύμες
γενική	της	ρύμης	των	ρυμών
αιτιατική	τη	ρύμη	τις	ρύμες
κλητική		ρύμη		ρύμες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ρύμη < αρχαία ελληνική ῥύμη (ορμή)

ΔΦΑ : /ˈɾi.mi/

ρύμη θηλυκό

ρύμη

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.