ποιμαντήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ποιμαντηρ-
ονομαστική	ὁ	ποιμαντήρ	οἱ	ποιμαντῆρες
γενική	τοῦ	ποιμαντῆρος	τῶν	ποιμαντήρων
δοτική	τῷ	ποιμαντῆρῐ	τοῖς	ποιμαντῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ποιμαντῆρᾰ	τοὺς	ποιμαντῆρᾰς
κλητική ὦ!		ποιμαντήρ		ποιμαντῆρες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ποιμαντῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		ποιμαντήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ποιμαντήρ < ποιμαίνω, ποιμαν- + -τήρ < ποιμήν

ποιμαντήρ αρσενικό

→ και δείτε τη λέξη ποιμήν

ποιμαντήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.