παραχάραξις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ παραχάραξῐς αἱ παραχαράξεις
      γενική τῆς παραχαράξεως τῶν παραχαράξεων
      δοτική τῇ παραχαράξει ταῖς παραχαράξεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν παραχάραξῐν τὰς παραχαράξεις
     κλητική ὦ! παραχάραξῐ παραχαράξεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παραχαράξει
γεν-δοτ τοῖν  παραχαραξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραχάραξις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παραχαράσσω / παραχαράττω < παρα-χαρακ-(jω) + -σις > -ξις
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: παραχάραξη

Ουσιαστικό

παραχάραξις, -εως θηλυκό

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.