οὐρά

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	οὐρᾱ́	αἱ	οὐραί
γενική	τῆς	οὐρᾶς	τῶν	οὐρῶν
δοτική	τῇ	οὐρᾷ	ταῖς	οὐραῖς
αιτιατική	τὴν	οὐρᾱ́ν	τὰς	οὐρᾱ́ς
κλητική ὦ!		οὐρᾱ́		οὐραί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οὐρᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		οὐραῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

οὐρά < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₁ers- [πιθανόν *h₃érsos (πισινός, γλουτός)]. Συγγενή: ὄρρος [1]

οὐρά θηλυκό

οὐρά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
οὐρά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.