μίνθη

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η μίνθη οι μίνθες
      γενική της μίνθης των μινθών
    αιτιατική τη μίνθη τις μίνθες
     κλητική μίνθη μίνθες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μίνθη < αρχαία ελληνική μίνθη < προελληνική [1]

Ουσιαστικό

μίνθη θηλυκό

Μεταφράσεις
    μίνθη

Αναφορές
  1. Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ μίνθη αἱ μίνθαι
      γενική τῆς μίνθης τῶν μινθῶν
      δοτική τῇ μίνθῃ ταῖς μίνθαις
    αιτιατική τὴν μίνθην τὰς μίνθᾱς
     κλητική ὦ! μίνθη μίνθαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μίνθᾱ
γεν-δοτ τοῖν  μίνθαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μίνθη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μίνθη, -ης θηλυκό

  • άλλη μορφή του μίνθα
    ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, De diaeta, 2.54, p.558-560, @scaife.perseus
    Μίνθη θερμαίνει καὶ οὐρέεται καὶ ἐμέτους ἵστησι, καὶ ἢν πολλάκις ἐσθίῃ τις, τὴν γονὴν τήκει ὥστε ῥέειν, καὶ ἐντείνειν κωλύει, καὶ τὸ σῶμα ἀσθενὲς ποιέει.
    ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Προβλήματα (αμφίβολο)w Ὅσα περὶ θάμνους καὶ λαχανώδη, 20.2 @scaife.perseus
    Διὰ τί λέγεται μίνθην ἐν πολέμῳ μήτ’ ἔσθιε μήτε φύτευε; ἢ ὅτι καταψύχει τὰ σώματα; δηλοῖ δὲ ἡ τοῦ σπέρματος φθορά. τοῦτο δὲ ὑπεναντίον πρὸς ἀνδρείαν καὶ θυμὸν ταὐτὸν ὄν τῷ γένει.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.