μάνδρα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μάνδρα < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική μάνδρα

Ουσιαστικό

μάνδρα θηλυκό

  1. περιφραγμένο οικόπεδο (μάντρα)
  2. περίβολος
  3. στάνη, στάβλος
  4. φωλιά
  5. (χριστιανισμός) μοναστήρι

Υποκοριστικά

Πηγές

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ μάνδρᾱ αἱ ...?...αι
      γενική τῆς μάνδρᾱς τῶν μανδρῶν
      δοτική τῇ μάνδρᾳ ταῖς μάνδραις
    αιτιατική τὴν μάνδρᾱν τὰς μάνδρᾱς
     κλητική ὦ! μάνδρᾱ ...?...αι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μάνδρᾱ
γεν-δοτ τοῖν  μάνδραιν
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προσωδία
του δίχρονου φωνήεντος στην παραλήγουσα.
Δεν γνωρίζουμε πώς τονίζεται η ονομαστική πληθυντικού.
1η κλίση, Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μάνδρα < πιθανόν σημιτικής προέλευσης, αλλά ίσως και από το μάνδαλος ή το μανδάκης (Χρειάζεται τεκμηρίωση…)

Ουσιαστικό

μάνδρα θηλυκό

  1. περιφραγμένη περιοχή
  2. μαντρί, στάβλος
    ※  Ώσπερ πρόβατον της μάνδρας εξερχόμενον (Ασκητικά, Ισαάκ Σύρος, περίπου 613-700 )

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.