κατήχησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατήχησῐς	αἱ	κατηχήσεις
γενική	τῆς	κατηχήσεως	τῶν	κατηχήσεων
δοτική	τῇ	κατηχήσει	ταῖς	κατηχήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατήχησῐν	τὰς	κατηχήσεις
κλητική ὦ!		κατήχησῐ		κατηχήσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κατηχήσει
γεν-δοτ	τοῖν		κατηχησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κατήχησις < κατ- + (ἠχέω, ἠχή) ἠχη- + -σις. (Το ελληνιστικό κατηχέω ή το ἤχησις ήταν μεταγενέστερα.)

για την ελληνιστική σημασία: < αρχαία ελληνική κατήχησις (προφορική διδασκαλία) κατά το ελληνιστικό ρήμα κατηχέω (με θρησκευτική σημασία)

κατήχησις, -εως θηλυκό

ελληνιστικής σημασίας:

κατήχησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.