κατάρριψις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κατάρριψῐς αἱ καταρρίψεις
      γενική τῆς καταρρίψεως τῶν καταρρίψεων
      δοτική τῇ καταρρίψει ταῖς καταρρίψεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κατάρριψῐν τὰς καταρρίψεις
     κλητική ὦ! κατάρριψῐ καταρρίψεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  καταρρίψει
γεν-δοτ τοῖν  καταρριψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάρριψις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταρρίπτω, κατα-ριπ(τ)- + -σις > -ψις
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κατάρριψη

Ουσιαστικό

κατάρριψις, -εως θηλυκό

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις καταρρίπτω, ῥῖψις και ῥίπτω

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.