κακοποίησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κακοποίησῐς αἱ κακοποιήσεις
      γενική τῆς κακοποιήσεως τῶν κακοποιήσεων
      δοτική τῇ κακοποιήσει ταῖς κακοποιήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κακοποίησῐν τὰς κακοποιήσεις
     κλητική ὦ! κακοποίησῐ κακοποιήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κακοποιήσει
γεν-δοτ τοῖν  κακοποιησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κακοποίησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κακοποιέω, κακοποιη- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε κακο- + -ποίησις
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κακοποίηση (με ειδικότερη σημασία)

Ουσιαστικό

κακοποίησις θηλυκό

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις κακός και ποιέω

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.