ιχνηλάτηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ιχνηλάτηση	οι	ιχνηλατήσεις
γενική	της	ιχνηλάτησης*	των	ιχνηλατήσεων
αιτιατική	την	ιχνηλάτηση	τις	ιχνηλατήσεις
κλητική		ιχνηλάτηση		ιχνηλατήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ιχνηλατήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ιχνηλάτηση < ιχνηλατώ + -ση < (ελληνιστική κοινή) ἰχνηλατέω < ἴχνος + ἐλαύνω

ιχνηλάτηση θηλυκό

ιχνηλάτηση

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.