ἐλαύνω
Αρχαία ελληνικά (grc)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - ἐλαύνω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₁el- (κινώ, οδηγώ, πηγαίνω)
Ουσιαστικό
Ουσιαστικόἐλαύνω, μέσο-παθητικό ἐλαύνομαι
- οδηγώ
- οδηγώ μακριά, διώχνω
- ※ 6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Εὐμενίδες, στίχ. 210 Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr
- τοὺς μητραλοίας ἐκ δόμων ἐλαύνομεν
- Να διώχνουμε τους μητροκτόνους απ' τα σπίτια
- τοὺς μητραλοίας ἐκ δόμων ἐλαύνομεν
- ※ 5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Νόμοι, 9, 881b 9.881@scaife.perseus
- ※ 6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Εὐμενίδες, στίχ. 210 Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr
- κωπηλατώ
- προχωρώ έφιππος
Πηγές
Πηγές- ἐλαύνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- ἐλαύνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.