θέλησις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

θέλησις < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή θέλησις. Συγχρονικά αναλύεται σε (θέλω), θελη- + -σις

Ουσιαστικό

θέλησις θηλυκό

  1. η βούληση, η θέληση
  2. επιθυμία, πόθος
  3. συναίνεση, συγκατάθεση

Κλιτικοί τύποι
  • θελήσεως (γενική ενικού)
  • θέλησιν (αιτιατική ενικού)

Συγγενικά
  • αὐτοθέλησις
  • καλοθέλησις

→ και δείτε τη λέξη θέλω

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ θέλησῐς αἱ θελήσεις
      γενική τῆς θελήσεως τῶν θελήσεων
      δοτική τῇ θελήσει ταῖς θελήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν θέλησῐν τὰς θελήσεις
     κλητική ὦ! θέλησῐ θελήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  θελήσει
γεν-δοτ τοῖν  θελησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θέλησις < αρχαία ελληνική θέλω, θελη- + -σις.
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: θέλησις ⇒ νέα ελληνικά: θέληση

Ουσιαστικό

θέλησις θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.