ζέμα

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ ζέμᾰ τὰ ζέμᾰτᾰ
      γενική τοῦ ζέμᾰτος τῶν ζεμᾰ́των
      δοτική τῷ ζέμᾰτῐ τοῖς ζέμᾰσῐ(ν)
    αιτιατική τὸ ζέμᾰ τὰ ζέμᾰτᾰ
     κλητική ὦ! ζέμᾰ ζέμᾰτᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ζέμᾰτε
γεν-δοτ τοῖν  ζεμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζέμα (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ζέω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *i̯es-oH < *i̯es[1] (βράζω, αφρίζω)

Ουσιαστικό

ζέμα ουδέτερο

  1. (ελληνιστική κοινή) ζύμωση
  2. (ελληνιστική κοινή) βράσιμο
  3. (ελληνιστική κοινή) αφέψηση, αφέψημα
  4. (ελληνιστική κοινή , μεταφορικά) αναβρασμός

Απόγονοι

ζέμα (ελληνιστική κοινή)

↷ λατινικά: zema

Αναφορές
  1. Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.