ετεροίωση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η ετεροίωση οι ετεροιώσεις
      γενική της ετεροίωσης* των ετεροιώσεων
    αιτιατική την ετεροίωση τις ετεροιώσεις
     κλητική ετεροίωση ετεροιώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ετεροιώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ετεροίωση < λόγιο ελληνιστική κοινή ἑτεροίω(σις) + -ση < ἑτεροιόω, ἑτεροιῶ αλλάζω, μεταβάλλομαι (δείτε και (ἑτεροποιός - (σημασιολογικό δάνειο) γαλλική alternance[1]

Προφορά
ΔΦΑ : /e.teˈɾi.o.si/

Ουσιαστικό

ετεροίωση θηλυκό

  1. (γλωσσολογία) η ποιοτική μετάπτωση φωνήεντος ή διφθόγγου ενός θέματος κατά την παραγωγή,
    π.χ. συχνά τροπή του ε του ρηματικού θέματος σε ο του ονοματικού
    Από τα ρήματα λέγω, τρέφω, τρέπω, μένω, νέμω, φέρω παράγονται τα ουσιαστικά λόγος, τροφή, τροπή, μόνος, νομή, φορά με ετεροίωση του 'ε' σε 'ο'. Από το ρήμα έχω: ανοχή, αποχή, ενοχή, εξοχή, κατοχή, μετοχή, παροχή. Από το αμείβω > αμοιβή, αλείφω > αλοιφή, κλείω > κλοιός, πέμπω > πομπή κ.ά.

Μεταφράσεις
    ετεροίωση

Αναφορές
  1. ετεροίωση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.