διαλάληση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαλάληση	οι	διαλαλήσεις
γενική	της	διαλάλησης*	των	διαλαλήσεων
αιτιατική	τη	διαλάληση	τις	διαλαλήσεις
κλητική		διαλάληση		διαλαλήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαλαλήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

διαλάληση < ελληνιστική κοινή διαλάλησις

διαλάληση θηλυκό

διαλάληση

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.