βρῶμος

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ βρῶμος οἱ βρῶμοι
      γενική τοῦ βρώμου τῶν βρώμων
      δοτική τῷ βρώμῳ τοῖς βρώμοις
    αιτιατική τὸν βρῶμον τοὺς βρώμους
     κλητική ὦ! βρῶμε βρῶμοι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  βρώμω
γεν-δοτ τοῖν  βρώμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1
βρῶμος < θέμα βρω- όπως στο βιβρώσκω + -μα

Ουσιαστικό

βρῶμος, -ου αρσενικό

Ετυμολογία 2
βρῶμος: άγνωστης ετυμολογίας. Tύπος του βρόμος (< βρέμω που δεν ταυτίζεται με τη σημασία «θόρυβος»),[1] λιγότερο μαρτυρημένος με βρω- πιθανόν με εκφραστικό χαρακτήρα ή λόγω επίδρασης του ουδέτερου βρῶμα (τροφή, έδεσμα) [2]

Ουσιαστικό

βρῶμος, -ου αρσενικό

Αναφορές
  1. βρῶμος σελ. 246 - Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.
  2. βρομώ - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.