ανάρρωση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η ανάρρωση οι αναρρώσεις
      γενική της ανάρρωσης* των αναρρώσεων
    αιτιατική την ανάρρωση τις αναρρώσεις
     κλητική ανάρρωση αναρρώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αναρρώσεως
Συνήθως στον ενικό.
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ανάρρωση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀνάρρωσις + -ση[1]

Προφορά
ΔΦΑ : /aˈna.ɾo.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐νάρ‐ρω‐ση

Ουσιαστικό

ανάρρωση θηλυκό

  • η βελτίωση της κατάστασης της υγείας ενός ασθενούς και η φάση κατά την οποία αρχίζει πλέον να αναλαμβάνει τις δυνάμεις του
    ↪ Κάποιες ιώσεις μεταδίδονται όταν η νόσος είναι σε έξαρση, αλλά πολλές μεταδίδονται και στη φάση της ανάρρωσης

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    ανάρρωση

Αναφορές
  1. ανάρρωση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.