ανάδοχος

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ανάδοχος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀνάδοχος < ἀνάδέχομαι (αναλαμβάνω, δέχομαι). Συγχρονικά αναλύεται σε ανά- + -δοχος

Επίθετο

→ λείπει η κλίση ανάδοχος, -ος / -η, -ο

Ουσιαστικό
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο/η ανάδοχος οι ανάδοχοι
      γενική του/της
του		 αναδόχου
ανάδοχου		 των αναδόχων
    αιτιατική τον/την ανάδοχο τους/τις αναδόχους
     κλητική ανάδοχε ανάδοχοι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «μέτοχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ανάδοχος αρσενικό ή θηλυκό

  1. η επίσημη ονομασία του νονού
  2. (για γονέα, συνήθως στον πληθυντικό) το άτομο στο οποίο έχει δοθεί προσωρινά ή μέχρι την ενηλικίωσή του η αναδοχή ενός παιδιού
  3. κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο στο οποίο έχει ανατεθεί η μελέτη ή/και η εκτέλεση ή/και η επίβλεψη της εκτέλεσης του έργου για λογαριασμό του κυρίου του έργου (Π.Δ. 305/96)

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    ανάδοχος
    για γονέα
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.