αδιαίρετο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	αδιαίρετο	τα	αδιαίρετα
γενική	του	αδιαίρετου & αδιαιρέτου	των	αδιαίρετων & αδιαιρέτων
αιτιατική	το	αδιαίρετο	τα	αδιαίρετα
κλητική		αδιαίρετο		αδιαίρετα
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «βούτυρο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

αδιαίρετο < ουδέτερο του αδιαίρετος

αδιαίρετο ουδέτερο

εξ αδιαιρέτου: η κατοχή ενός περιουσιακού στοιχείου από κοινού με κάποιον ή κάποιους άλλους
≈ συνώνυμα: συνιδιοκτησία, συγκυριότητα

αδιαίρετο

πολυλεκτικός όρος

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.