oratorius

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

oratorius < orator < oro < os < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂er-

Προφορά

ΔΦΑ : /oː.raːˈtoː.ri.us/
τυπογραφικός συλλαβισμός: oratorius

Επίθετο

oratorius, -a, -um

  1. ρητορικός
  2. (ουσιαστικοποιημένο) oratoria: η ρητορική

Αλλόγλωσσα παράγωγα

Κλίση

ενικός πληθυντικός
αρσενικό
θηλυκό
ουδέτερο
αρσενικό
θηλυκό
ουδέτερο
ονομαστική oratorius oratoria oratorium oratoriī oratoriae oratoria
γενική oratoriī oratoriae oratoriī oratoriōrum oratoriārum oratoriōrum
δοτική oratoriō oratoriae oratoriō oratoriīs oratoriīs oratoriīs
αιτιατική oratorium oratoriam oratorium oratoriōs oratoriās oratoria
κλητική oratorie oratoria oratorium oratoriī oratoriae oratoria
αφαιρετική oratoriō oratoriā oratoriō oratoriīs oratoriīs oratoriīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.