astute

πρώιμος 17ος αιώνας: astute < παρωχημένη γαλλική λέξη: astut < λατινικά: astutus < astus ‘τέχνη, πονηριά, δεξιότητα, στρατήγημα’ < αρχαία ελληνική ἄστυ < μυκηναϊκά: ϝάστυ < σανσκριτικά: वस्तु ‎(προφορά: βάστου, “σπίτι”) (λατινικά: verna)

/əˈstjuːt/

astute ^(en)

1. καπάτσος, οξυδερκής, οξύνους, πανέξυπνος, που σαν το σαΐνι μπορεί πολύ γρήγορα να διακρίνει πώς θα επωφεληθεί από μία κατάσταση, διανοητικά εύστοχος, ενεργά ευφυής, αυτός που επιστρατεύει την ευφυΐα του προς όφελός του

   ≈ συνώνυμα: → δείτε τη λέξη intelligent

2. καταφερτζής, επιτήδειος

• shrewd