ὠμότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ὠμοτητ-
ονομαστική ἡ ὠμότης αἱ ὠμότητες
      γενική τῆς ὠμότητος τῶν ὠμοτήτων
      δοτική τῇ ὠμότητῐ ταῖς ὠμότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ὠμότητᾰ τὰς ὠμότητᾰς
     κλητική ὦ! ὠμότης ὠμότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ὠμότητε
γεν-δοτ τοῖν  ὠμοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὠμότης < ὠμό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ὠμότης θηλυκό

  1. η ωμή κατάσταση, το να είναι ένα τρόφιμο άγουρο ή να μην έχει μαγειρευτεί ενώ θα έπρεπε
  2. δυσπεψία
  3. σκληρότητα, αναλγησία, ωμότητα

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.