ὀρίγανος

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὀρῑγᾰνο-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀρίγανος	οἱ/αἱ	ὀρίγανοι
γενική	τοῦ/τῆς	ὀριγάνου	τῶν	ὀριγάνων
δοτική	τῷ/τῇ	ὀριγάνῳ	τοῖς/ταῖς	ὀριγάνοις
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀρίγανον	τοὺς/τὰς	ὀριγάνους
κλητική ὦ!		ὀρίγανε		ὀρίγανοι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀριγάνω
γεν-δοτ	τοῖν		ὀριγάνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμηλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ὀρίγανος < άγνωστης ετυμολογίας

ὀρίγανος (ὀρῑγᾰνος) αρσενικό ή θηλυκό

ὀρίγανος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.