Ἴλιον

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
Ῑλῐο-
ονομαστική τὸ Ἴλιον τὰ Ἴλιᾰ
      γενική τοῦ Ἰλίου1
& Ἰλιόφι (επικός)		 τῶν Ἰλίων
      δοτική τῷ Ἰλίῳ τοῖς Ἰλίοις
    αιτιατική τὸ Ἴλιον τὰ Ἴλιᾰ
     κλητική ὦ! Ἴλιον Ἴλιᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  Ἰλίω
γεν-δοτ τοῖν  Ἰλίοιν
*Ἰλίοο θεωρείται η αληθής γενική ενικού όπως Ἀιόλοο.
Συνήθως στον ενικό.
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ῑ̓́λῐον < *Ϝίλῐον/Ϝίλῐος < ανατολικής προέλευσης · χεττιτικά 𒃾𒇻𒊭 (Wi-lu-ša) (Βιλούσα)

Κύριο όνομα

Ῑ̓́λῐον ουδέτερο

Παράγωγα

Σημειώσεις
  1. η απώλεια του -σ- οφείλεται σε χεττιτικό τύπο χωρίς -σ-
  2. η παρουσία του δίγαμμα είναι βέβαιη από τον Όμηρο

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.