Ἐρετριεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἐρετριεύς	οἱ	Ἐρετριεῖς
γενική	τοῦ	Ἐρετριέως	τῶν	Ἐρετριέων
δοτική	τῷ	Ἐρετριεῖ	τοῖς	Ἐρετριεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἐρετριέᾱ	τοὺς	Ἐρετριέᾱς
κλητική ὦ!		Ἐρετριεῦ		Ἐρετριεῖς
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἐρετριεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐρετριέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ἐρετριεύς < Ἐρέτρι(α) + -εύς

Ἐρετριεύς αρσενικό (θηλυκό Ἐρετριάς)

Ἐρετριεύς αρσενικό

Ἐρετριεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
P. M. Fraser and E. Matthews 1987 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. I: The Aegean Islands. Cyprus. Cyrenaica, Oxford: Oxford University Press
M. J. Osborne and S. G. Byrne 1994 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. II: Attica, Oxford: Oxford University Press.
P. M. Fraser and E. Matthews 2000 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. III.B: Central Greece: From the Megarid to Thessaly, Oxford: Oxford University Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.