ἐφελκίς

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἐφελκίς αἱ ἐφελκίδες
      γενική τῆς ἐφελκίδος τῶν ἐφελκίδων
      δοτική τῇ ἐφελκίδῐ ταῖς ἐφελκίσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἐφελκίδᾰ τὰς ἐφελκίδᾰς
     κλητική ὦ! ἐφελκίς* ἐφελκίδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἐφελκίδε
γεν-δοτ τοῖν  ἐφελκίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος.
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐφελκίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἐφέλκω (ρήμα). Μορφολογικά αναλύεται σε ἐφ- + ἕλκ(ος) (πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *selk-) + -ίς

Ουσιαστικό

ἐφελκίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.