ἐνωμοτάρχης

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ ἐνωμοτάρχης οἱ ἐνωμοτάρχαι
      γενική τοῦ ἐνωμοτάρχου τῶν ἐνωμοταρχῶν
      δοτική τῷ ἐνωμοτάρχῃ τοῖς ἐνωμοτάρχαις
    αιτιατική τὸν ἐνωμοτάρχην τοὺς ἐνωμοτάρχᾱς
     κλητική ὦ! ἐνωμοτάρχᾰ ἐνωμοτάρχαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἐνωμοτάρχᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ἐνωμοτάρχαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐνωμοτάρχης < ἐνωμοτία (< ἐνώμοτος < ὄμνυμι) + -άρχης (< ἄρχω)

Ουσιαστικό

ἐνωμοτάρχης
  • ἐνωμόταρχος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.