ἄφθονος

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ἄφθονος τὸ ἄφθονον
      γενική τοῦ/τῆς ἀφθόνου τοῦ ἀφθόνου
      δοτική τῷ/τῇ ἀφθόνῳ τῷ ἀφθόνῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἄφθονον τὸ ἄφθονον
     κλητική ὦ! ἄφθονε ἄφθονον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἄφθονοι τὰ ἄφθονᾰ
      γενική τῶν ἀφθόνων τῶν ἀφθόνων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀφθόνοις τοῖς ἀφθόνοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀφθόνους τὰ ἄφθονᾰ
     κλητική ὦ! ἄφθονοι ἄφθονᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀφθόνω τὼ ἀφθόνω
      γεν-δοτ τοῖν ἀφθόνοιν τοῖν ἀφθόνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄφθονος < ἄ- στερητικό+ φθόνος

Επίθετο

ἄφθονος, -ος, -ον, συγκριτικός :ἀφθονέστερος/ἀφθονώτερος, υπερθετικός : ἀφθονέστατος/ἀφθονώτατος

  1. (αρχική σημασία)
    1. που δε φθονεί, δε ζηλεύει
      ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 3 (Θάλεια), 80.4
      άνδρα γε τύραννον ἄφθονον ἔδει εἶναι
    2. που δε φθονείται
      ≈ συνώνυμα: ἀφθόνητος
  2. άφθονος, ανεξάντλητος, επαρκής

Παράγωγα
  • ἀφθονία
  • ἀφθόνως (επίρρημα)

Συγγενικά
  • ἀφθόνητος
  • πανάφθονος

→ και δείτε τη λέξη φθόνος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.