ἀπόπτωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀπόπτωσῐς αἱ ἀποπτώσεις
      γενική τῆς ἀποπτώσεως τῶν ἀποπτώσεων
      δοτική τῇ ἀποπτώσει ταῖς ἀποπτώσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἀπόπτωσῐν τὰς ἀποπτώσεις
     κλητική ὦ! ἀπόπτωσῐ ἀποπτώσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀποπτώσει
γεν-δοτ τοῖν  ἀποπτωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπόπτωσις < ἀπό- + αρχαία ελληνική πτῶσις < πίπτω

Ουσιαστικό

ἀπόπτωσις θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.