ἀποπληξία

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀποπληξίᾱ αἱ ἀποπληξίαι
      γενική τῆς ἀποπληξίᾱς τῶν ἀποπληξιῶν
      δοτική τῇ ἀποπληξίᾳ ταῖς ἀποπληξίαις
    αιτιατική τὴν ἀποπληξίᾱν τὰς ἀποπληξίᾱς
     κλητική ὦ! ἀποπληξίᾱ ἀποπληξίαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀποπληξίᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ἀποπληξίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀποπληξία < ἀποπλήσσω < ἀπό + πλήσσω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pleh₂k- (χτυπώ)

Ουσιαστικό

ἀποπληξία θηλυκό

  1. τρέλα, παραφροσύνη
  2. (ιατρική) αποπληξία
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.