ἀπεχθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀπεχθής	τὸ	ἀπεχθές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπεχθοῦς	τοῦ	ἀπεχθοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπεχθεῖ	τῷ	ἀπεχθεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀπεχθῆ	τὸ	ἀπεχθές
κλητική ὦ!		ἀπεχθές		ἀπεχθές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀπεχθεῖς	τὰ	ἀπεχθῆ
γενική	τῶν	ἀπεχθῶν	τῶν	ἀπεχθῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπεχθέσῐ(ν)	τοῖς	ἀπεχθέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπεχθεῖς	τὰ	ἀπεχθῆ
κλητική ὦ!		ἀπεχθεῖς		ἀπεχθῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπεχθεῖ	τὼ	ἀπεχθεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπεχθοῖν	τοῖν	ἀπεχθοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ἀπεχθής ήδη τον 5ο αιώνα πκε στο Σοφοκλή < ἀπ- + -εχθής (< ἔχθος)[1]

ἀπεχθής, -ής, -ές, υπερθετικός : ἀπεχθέστατος

απεχθής - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

ἀπεχθής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἀπεχθής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.