δημεχθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	δημεχθής	τὸ	δημεχθές
γενική	τοῦ/τῆς	δημεχθοῦς	τοῦ	δημεχθοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	δημεχθεῖ	τῷ	δημεχθεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δημεχθῆ	τὸ	δημεχθές
κλητική ὦ!		δημεχθές		δημεχθές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δημεχθεῖς	τὰ	δημεχθῆ
γενική	τῶν	δημεχθῶν	τῶν	δημεχθῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	δημεχθέσῐ(ν)	τοῖς	δημεχθέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δημεχθεῖς	τὰ	δημεχθῆ
κλητική ὦ!		δημεχθεῖς		δημεχθῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δημεχθεῖ	τὼ	δημεχθεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	δημεχθοῖν	τοῖν	δημεχθοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

δημεχθής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική δημ- + -εχθής → δείτε τις λέξεις δῆμος και ἔχθος

δημεχθής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

(σπάνιο) λαομίσητος
※ 3ος πκε αιώνας Καλλίμαχος ο Κυρηναίος, Απόσπασμα 486, @loebclassics.com[1]
δημεχθέα Χέλλωνα κακόκνημόν τε Κόμητα

Αικατερίνη Παπαζέτη, Κριτική έκδοση και σχολιασμός του έργου Περί μονήρους λέξεως του γραμματικού Αιλίου Ηρωδιανού (2ος αι. μ.Χ.), (διδακτορική διατριβή), ΑΠΘ, Τμήμα Φιλολογίας, Θεσσαλονίκη 2008, σελ. 114 @ikee.lib.auth.gr

δημεχθής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.