ἀνάκρισις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀνάκρισῐς αἱ ἀνακρίσεις
      γενική τῆς ἀνακρίσεως τῶν ἀνακρίσεων
      δοτική τῇ ἀνακρίσει ταῖς ἀνακρίσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἀνάκρισῐν τὰς ἀνακρίσεις
     κλητική ὦ! ἀνάκρισῐ ἀνακρίσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀνακρίσει
γεν-δοτ τοῖν  ἀνακρισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀνάκρισις < ἀνακρίνω + -σις κρίνω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *krey-

Ουσιαστικό

ἀνάκρισις

  1. εξέταση
  2. έρευνα
  3. (νομικός όρος) ανάκριση (προκειμένου να έρθει μια υπόθεση στα δικαστήρια)
  4. διαμάχη, διαφωνία
  • (ποιητικός τύπος) ἄγκρισις

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.