ἀδίστακτος

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ἀδίστακτος τὸ ἀδίστακτον
      γενική τοῦ/τῆς ἀδιστάκτου τοῦ ἀδιστάκτου
      δοτική τῷ/τῇ ἀδιστάκτῳ τῷ ἀδιστάκτῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἀδίστακτον τὸ ἀδίστακτον
     κλητική ὦ! ἀδίστακτε ἀδίστακτον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἀδίστακτοι τὰ ἀδίστακτᾰ
      γενική τῶν ἀδιστάκτων τῶν ἀδιστάκτων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀδιστάκτοις τοῖς ἀδιστάκτοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀδιστάκτους τὰ ἀδίστακτᾰ
     κλητική ὦ! ἀδίστακτοι ἀδίστακτᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀδιστάκτω τὼ ἀδιστάκτω
      γεν-δοτ τοῖν ἀδιστάκτοιν τοῖν ἀδιστάκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀδίστακτος (ελληνιστική κοινή) < ἀ- στερητικό + αρχαία ελληνική διστάζω, θέμα διστακ- + -τος

Επίθετο

ἀδίστακτος, -ος, -ον

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.