χωρίζων

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ	χωρίζων	ἡ	χωρίζουσᾰ	τὸ	χωρίζον
γενική	τοῦ	χωρίζοντος	τῆς	χωριζούσης	τοῦ	χωρίζοντος
δοτική	τῷ	χωρίζοντῐ	τῇ	χωριζούσῃ	τῷ	χωρίζοντῐ
αιτιατική	τὸν	χωρίζοντᾰ	τὴν	χωρίζουσᾰν	τὸ	χωρίζον
κλητική ὦ!		χωρίζων		χωρίζουσᾰ		χωρίζον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	χωρίζοντες	αἱ	χωρίζουσαι	τὰ	χωρίζοντᾰ
γενική	τῶν	χωριζόντων	τῶν	χωριζουσῶν	τῶν	χωριζόντων
δοτική	τοῖς	χωρίζουσῐ(ν)	ταῖς	χωριζούσαις	τοῖς	χωρίζουσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	χωρίζοντᾰς	τὰς	χωριζούσᾱς	τὰ	χωρίζοντᾰ
κλητική ὦ!		χωρίζοντες		χωρίζουσαι		χωρίζοντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	χωρίζοντε	τὼ	χωριζούσᾱ	τὼ	χωρίζοντε
γεν-δοτ	τοῖν	χωριζόντοιν	τοῖν	χωριζούσαιν	τοῖν	χωριζόντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύων' όπως «τρέχων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

χωρίζων, -ουσα, -ον

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.