φονεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ φονεύς οἱ φονεῖς - φονῆς*
      γενική τοῦ φονέως
& φεονῆος  (επικός		 τῶν φονέων
      δοτική τῷ φονεῖ τοῖς φονεῦσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν φονέᾱ τοὺς φονέᾱς
     κλητική ὦ! φονεῦ φονεῖς - φονῆς*
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  φονῆ1 ή φονεῖ2
γεν-δοτ τοῖν  φονέοιν
* αττικός τύπος
1 όπως στη Γραμματική του Smyth
2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φονεύς < φονεύω

Ουσιαστικό

φονεύς αρσενικό

Συνώνυμα

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.