τόρνευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ τόρνευσῐς αἱ τορνεύσεις
      γενική τῆς τορνεύσεως τῶν τορνεύσεων
      δοτική τῇ τορνεύσει ταῖς τορνεύσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν τόρνευσῐν τὰς τορνεύσεις
     κλητική ὦ! τόρνευσῐ τορνεύσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  τορνεύσει
γεν-δοτ τοῖν  τορνευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τόρνευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τορνεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

τόρνευσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.