συμβίωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συμβίωσῐς	αἱ	συμβιώσεις
γενική	τῆς	συμβιώσεως	τῶν	συμβιώσεων
δοτική	τῇ	συμβιώσει	ταῖς	συμβιώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συμβίωσῐν	τὰς	συμβιώσεις
κλητική ὦ!		συμβίωσῐ		συμβιώσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμβιώσει
γεν-δοτ	τοῖν		συμβιωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συμβίωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συμβιῶ (κλίση συμβιόω) + -σις (-ωσις). Μορφολογικά αναλύεται σε συμ- + βίωσις.

συμβίωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

συμβίωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.